En büyük karanlık madde haritası çıkarıldı

Evrenin genişlemesinin dinamiklerini araştıran Karanlık Enerji Uluslararası Araştırma Grubu (Dark Energy Survey) çalışanlarından oluşan bilim insanları, evrenin yüzde 80’ini kapladığı düşünülen karanlık maddenin şimdiye kadarki en büyük haritasını oluşturdu.

Harita, Şili’deki And Dağları’nda kurulan Cerro Tololo Amerika Gözlemevi’ndeki 570 megapiksel görüntü sağlayan Victor Blanco teleskobundan alınan görüntülerle hazırlandı.

Araştırmacılar haritayı oluşturmak için kütleçekimsel merceklenme adı verilen bir teknik kullanarak, 100 milyondan fazla galaksiyi analiz etti ve bu galaksilerden gelen ışık kırılmalarını hesapladı.

Harita, karanlık maddenin dokusunu, içindeki galaksileri ve aradaki boşlukları gösteriyor.

‘Einstein’ın teorisiyle çelişiyor’

Araştırmacılar, haritanın Albert Einstein’ın Genel Görelilik Teorisi’yle çeliştiğini, karanlık maddenin aslında daha pürüzsüz ve daha yayık olduğunu gördüklerini açıkladı.

Araştırma ekibinde yer alan Durham Üniversitesi’nden Profesör Carlos Frenk, haritanın kendisini şaşırttığını belirterek, “Hayatımı bu teori üzerinde çalışarak geçirdim ve kalbim bana onun çöküşünü görmek istemediğimi söylüyor. Ama beynim bana ölçümlerin doğru olduğunu ve yeni fiziksel olasılıklara bakmamız gerektiğini söylüyor” dedi.

Londra Üniversitesi Akademisi’nden Dr. Niall Jeffrey ise “Evrendeki maddelerin çoğu karanlık maddedir. Bu geniş, gizli yapılara göz atmak gerçek bir mucize” diye konuştu.

Araştırmacılar, bu yapıları gözlemlemenin evrenin neyden yapıldığı da dahil olmak üzere birçok temel soruya yanıt verebileceğini belirtti. ‘

Karanlık madde, galaksileri bir arada tutan “görünmez ağ” olarak tanımlanıyor. Bilim insanları, karanlık madde kümelerinin zaman içinde nasıl değiştiğini izleyerek evrenin genişlemesini sağlayan karanlık enerjinin gizemini çözmeyi planlıyor.

Evrenin yüzde 68’inin karanlık enerjiden, yüzde 27’sinin karanlık maddeden ve yüzde 5’inin de insanoğlunun bildiği maddelerden oluştuğu sanılıyor.

Karanlık maddenin ilk haritası aynı araştırma grubu tarafından 2015 yılında hazırlanmıştı.